'Ζωή είναι το αναστρέψιμο', Φ. Τσαλίκογλου

Κάθε συνάντηση με την Τσαλίκογλου τη λες και δωρεάν βραχεία ψυχοθεραπεία. 

Όσα γράφω είναι όσα σημείωσα από την ομιλία της με τίτλο 'Μαμά, μάθε με να με αγαπώ', σήμερα, 13/5/2016, με αφορμή τη γιορτή της Μητέρας.



'Μάθε με να με αγαπώ', σημαίνει 'μάθε μου μια αλήθεια για τον εαυτό μου, μάθε με ποιος είμαι και ποιος μπορώ να γίνομαι'.

Το ίχνος από αυτή την αρχική σχέση με τη μητέρα, που άλλοτε μας ανακουφίζει και άλλοτε μας τρομάζει, υπάρχει στους έρωτές μας. 

Μέσα από τη σχέση με τη μητέρα -που είναι μια σχέση συγχώνευσης και διαφοροποίησης- μαθαίνουμε πώς να διαχειριζόμαστε το 'κοντά' (που περιορίζει την αυτονομία μας και πληγώνει) και το 'μακριά' (που απομονώνει και παγώνει) σε όλες τις σχέσεις μας.

Τι ζητάμε στ' αλήθεια λέγοντας στη μητέρα μας 'μάθε με να με αγαπώ';

Διώξε τον ψευδή εαυτό μου, αυτόν που συμμορφώνεται σε ό,τι νομίζω πως θέλει ο άλλος και με κάνει να χάνω την ταυτότητά μου.

Μην με συγκρίνεις κάνοντάς με ομοίωμα ενός φανταστικού παιδιού, μην με επισκιάζεις με κριτήριο να αρέσω στους άλλους, γιατί αυτό θα με κάνει πάντα υπόλογο στο βλέμμα των άλλων.

Μην είσαι μάνα-θυσία, μην επικαλείσαι την προσφορά σου, γιατί αισθάνομαι ένοχος/η της αγάπης σου. Η αγάπη δεν είναι λογιστική πράξη.

Κάνε με να νιώσω αξιαγάπητος/η, ώστε να μην ζητιανεύω την αγάπη αλλά ούτε και να την αποφεύγω.

Δείξε μου τα πραγματικά σου συναισθήματα, ώστε να μάθω να μην τρομάζω με τα δικά μου.

Δεν θέλω να είσαι η ιδανική μητέρα, αλλά απλώς αρκετά καλή, γιατί έτσι θα μάθω πως ούτε κι εγώ χρειάζεται να είμαι ιδανικός/η και μαθαίνω να με ανέχομαι, να αγαπώ το αδύναμο κομμάτι μου και το αδύναμο κομμάτι των άλλων.

Ξέρω ότι με αγάπησες όπως και όσο μπόρεσες. Αγάπη και πληγή, και το ένα δεν αποκλείει το άλλο. 

Αγάπη και πληγή. Όμως δεν είμαστε όμηροι κανενός τραύματος. Ζωή είναι το αναστρέψιμο. Και η ρωγμή είναι κομμάτι της αλήθειας μας.